‘อลีนดา’ หญิงสาวผู้สูญเสียความทรงจำ ทว่าโชคชะตาก็นำพาเธอเข้าสู่ปราสาทสีทอง ปราสาทของเจ้าชายรัชทายาท นักรักอันลือชื่อแห่งดินแดนซาวาเนีย
                เธอเข้ามาปลุกวิญญาณเสือร้ายที่กำลังจะมอดดับไปจากกายของเจ้าชายฟรานเชสให้ลุกโชนขึ้นมาใหม่ อนิจจา...เจ้าชายจะทรงรู้หรือไม่ ว่าการย่างก้าวเข้ามาหาพระองค์ของเธอนั้น แท้ที่จริงไม่ใช่แค่ความบังเอิญ แต่มันคือความตั้งใจ
                ความรักไม่ใช่สิ่งที่เธอปรารถนา แต่เป็นชีวิตและเลือดเนื้อของพระองค์ต่างหาก!
 “นี่ท่านหลอกข้าหรือ คนฉวยโอกาส” หญิงสาวเอ่ยพลางเอามือเช็ดปากอย่างนึกรังเกียจในสิ่งที่ถูกกระทำเมื่อครู่
“อลีนดา ข้าเพียงแต่...”
“ไม่ต้องมาแก้ตัว ข้าอุตส่าห์ไว้ใจท่าน ด้วยเห็นว่าเป็นเพื่อนที่สามารถวางใจได้ ที่แท้ท่านก็เห็นข้าเป็นแค่เพียงของเล่นชิ้นหนึ่ง เราไม่สมควรจะเป็นเพื่อนกันอีกต่อไป ลาก่อน..เรย์” สิ้นสุดคำพูด หญิงสาวก็หันหลังและออกวิ่งทันที
“อลีนดา เดี๋ยวก่อน อลีนดา” เจ้าชายร้องเรียกตาม แต่ร่างงามหาได้หยุดไม่ เธอยังคงวิ่งต่อไปตามเส้นทางที่พระองค์พามา
“ก็ได้อลีนดา! ต่อไปเราจะไม่เป็นเพื่อนกันอีก หมดเวลาที่ข้าจะเล่นสนุกเสียที” เจ้าชายฟรานเชสเอ่ยกับพระองค์เอง ทั้งที่ในใจก็กังวลอยู่ไม่น้อยกับความรู้สึกของหญิงสาวผู้ที่เพิ่งจะจากไป
แต่เจ้าชายหารู้ไม่ว่า เมื่อสิ้นสุดจากเขตแดนของปราสาทสีทองแล้ว หญิงสาวที่พระองค์กำลังเป็นห่วงอยู่นั้นหยุดวิ่งแล้วหันกลับไปยังตัวปราสาทที่จากมา พร้อมเผยอยิ้มอย่างมีนัย ก่อนจะเอ่ยออกมาเบาๆ
“ทรงพลาดเองนะเพคะ เจ้าชาย”