แม้ว่าประเทศไทยจะได้เปลี่ยนแปลงการปกครองจาก “ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์” มาเป็น “ระบอบประชาธิปไตยอัน มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข” เมื่อปีพ.ศ.๒๔๗๕ แล้วก็ตาม
หากย้อนหลังดูประวัติศาสตร์แล้วจะเห็นได้ว่ามีการรัฐประหาร มาแล้วถึง ๑๓ ครั้ง และเกิดกบฏอีก ๑๓ ครั้ง อีกทั้งยังเกิดเหตุการณ์ สำคัญโดยการก่อความไม่สงบ
หรือที่เรียกกันเป็นทางการว่าการก่อการ กำเริบโดยประชาชน หรือ People’s uprising ซึ่งเป็นคำศัพท์ทางการ เมืองที่หมายถึง การลุกขึ้นต่อต้านอำนาจผู้ปกครองหรือภาครัฐ
อันกระทำโดยประชาชนที่พร้อมใจกันในประเทศใดประเทศหนึ่ง ทั้งนี้ โดยมีประเด็นการต่อสู้ต่อต้านที่ต่างกันออกไป
เช่น การต่อต้านการสืบทอดอำนาจ การต่อต้านระบอบอำนาจนิยมแบบ เบ็ดเสร็จ และการเปลี่ยนแปลงการปกครอง เป็นต้น